Verschrikkelijke woorden, ruzie breekt uit Irritante woedeaanval, onmenselijk geluid Jagende wapens, een verborgen arsenaal Fragiel kwetsbaar, onuitstaanbaar veel kabaal Even geen compromissen, de tijdbom die tikt Niemand geeft op, geen wonden gelikt Trauma’s van gisteren zitten mee in de strijd…
Verlaten landschap, talloze doden blijven ongeteld In de verte, achtergebleven klaprozen op het mijnenveld Eenzaam starend naar akkers, wiegend in de gure wind Roestende prikkeldraad, bebloed, angstaanjagend lint Een doolhof vol zandzakjes, weinig invallend licht Niemand die begrijpt wat hier…
Rassenhaat, ontzagloze visie op zwart wit Afgrijselijke instelling, de gemoederen verhit Conflicten zoeken, een samenleving geruïneerd Immoreel de huid verbannen, totaal ongegeneerd Samen vechten voor een kleurrijk bestaan Mensen waarderen, de hele wereld voortaan Eensgezind geraken en voor verscheidenheid gaan
Zachtjes fluistert de zeewind, in de verte hoor je nog doden roepen Een onvergetelijke landing, een slachting van geallieerde troepen. Veel verlies, om de wereld te redden van opzettelijk kwaad Enkelingen, gegroepeerd, bevrijding kwam voor velen te laat. Naast kapot…
Zee vol lijken, ellendige taferelen Eindeloos, strenge grenzen voor velen Samen op weg, naar hoop aan de horizon Tranen hardvochtiger dan ’t stevigste beton Immense vlucht, altijd een angstige morgen Emigratie met onoverwinnelijke zorgen Nergens nog land te zien, leven…
Vluchten, op weg naar een beter leven Eindeloos, door wanhoop gedreven Ellendige trektochten, te vaak leeggelopen Razzia, onder de rode prikkeldraad gekropen Thuis aan de haal, het paradijs opzoeken In het beloofde land, altijd maar vloeken Emotioneel gekraakt, verder blijven…
Alsmaar meer oorlog om dat geloof Chaos, onvrede, een veel te diepe kloof Honderden doden, elke dag weer Triestige beelden, bekijken doet zeer Eindeloos lang gevochten en verloren Neergevallen en dan nog eens ontsporen Troosteloos kijken naar een vernietigd land…
Droogte, honger, geweld, God tegen de Goden Een planeet vol verstand en toch zoveel doden Rood-woedende lava, de aarde verschoven Traag de miserie blussen, in kansen geloven Ingrijpen of het is hier bijna gedaan Ellendig nieuws, hoe lang gaan we…
Telkens weer diep onderhuids geraakt Wereldsteden worden kapot gemaakt Enkelingen die landschap laten bloeden Egoïstisch denken en de oorlog voeden Extremisten zijn getraind, wapens geladen Niemand ontsnapt aan hun wanhoopsdaden Terreur, onmenselijke aanslagen plegen Wegen versperd, het dagelijkse puin vegen…
Zachtjes dwarrelt een zoute traan naar beneden Ellenlange tocht, wegvluchten uit het verleden Voorgoed vertrokken naar het beloofde land Edelmoedig opgestapt, in smokkelhandel gestrand Noodgedwongen reizen naar een toegezegd paradijs Erbarmelijk kader, een mensonwaardige reis Nationaliteiten opgehoopt, veel te dicht…