Rassenhaat, ontzagloze visie op zwart wit Afgrijselijke instelling, de gemoederen verhit Conflicten zoeken, een samenleving geruïneerd Immoreel de huid verbannen, totaal ongegeneerd Samen vechten voor een kleurrijk bestaan Mensen waarderen, de hele wereld voortaan Eensgezind geraken, voor verscheidenheid gaan
Zachtjes fluistert zeewind, in de verte hoor je nog doden roepen Een onvergetelijke landing, slachting van geallieerde troepen. Veel verlies, om de wereld te redden van opzettelijk kwaad Enkelingen, gegroepeerd, bevrijding kwam voor velen te laat. Naast kapot geschoten bunkers…
Zee vol lijken, ellendige taferelen Eindeloos, strenge grenzen voor velen Samen op weg, naar hoop aan de horizon Tranen hardvochtiger dan ’t stevigste beton Immense vlucht, altijd een angstige morgen Emigratie met onoverwinnelijke zorgen Nergens nog land te zien, leven…
Vluchten, op weg naar een beter levenEindeloos, door wanhoop gedrevenEllendige trektochten, te vaak leeggelopenRazzia, onder rode prikkeldraad gekropenThuis aan de haal, het paradijs opzoekenIn het beloofde land, altijd maar vloekenEmotioneel gekraakt, verder blijven huilenNooit meer thuis geraken, altijd verschuilen Doodsbang…
Alsmaar meer oorlog om dat geloof Chaos, onvrede, een veel te diepe kloof Honderden doden, elke dag weer Triestige beelden, bekijken doet zeer Eindeloos lang gevochten en verloren Neergevallen en dan nog eens ontsporen Troosteloos kijken naar een vernietigd land…
Droogte, honger, geweld, God tegen Goden Een planeet vol verstand, toch zoveel doden Rood-woedende lava, de aarde verschoven Traag de miserie blussen, in kansen geloven Ingrijpen of het is hier bijna gedaan Ellendig nieuws, hoe lang gaan we nog bestaan…
Telkens weer diep onderhuids geraakt Wereldsteden worden kapot gemaakt Enkelingen die landschap laten bloeden Egoïstisch denken en de oorlog voeden Extremisten zijn getraind, wapens geladen Niemand ontsnapt aan hun wanhoopsdaden Terreur, onmenselijke aanslagen plegen Wegen versperd, het dagelijkse puin vegen…
Zachtjes dwarrelt z’n zoute traan naar beneden Ellenlange tocht, wegvluchten uit het verleden Voorgoed vertrokken naar het beloofde land Edelmoedig opgestapt, in smokkelhandel gestrand Noodgedwongen reizen naar een toegezegd paradijs Erbarmelijk kader, een mensonwaardige reis Nationaliteiten opgehoopt, veel te dicht…
Onvergetelijke ruzies, verminkte kogels tegen de muur Onschuldige lijken, brandende straten, oplaaiend vuur Roodgekleurde druppels langzaam zinkend in de grond Loodzware beelden reizen sensationeel de wereld rond Onder het puin af en toe nog een hoopje, dat beweegt Grafzerken vol…
Elf november, witte duif zweeft door de zwarte lucht Lijdend leger uitgedund, met rode wangen op de vlucht Fragiel, breekbaar, vrede heeft eindelijk z’n kans gekregen Eigenzinnigheid opzij gezet, op weg naar nieuwe uitgangswegen Lijken rotten, dicht bij mekaar geveegd,…