Zachtjes dwarrelt een zoute traan naar beneden
Ellenlange tocht, wegvluchten uit het verleden
Voorgoed vertrokken naar het beloofde land
Edelmoedig opgestapt, in smokkelhandel gestrand
Noodgedwongen reizen naar een toegezegd paradijs
Erbarmelijk kader, een mensonwaardige reis
Nationaliteiten opgehoopt, veel te dicht bij elkaar
Toestand onhoudbaar, zoveel verdrinkingsgevaar
Water klotst over de boordrand naar binnen
In de hoek gedrukt, samen met andere gezinnen
Natte kleren, in de kou, geen kans meer om op te drogen
Teleurgesteld, de stand van zaken voorgelogen
Immens veel geld voor een klein beetje wel”vaart”
Geheel uitgemolken, het ticket niets meer waard

Enkele reis, zinkende dromen recht naar beneden
Leven aan een zijden draadje, veel te veel geleden
Fluisterende doden, omdat zij niet voldeden…

Alles achterlaten, vluchten naar een veilige plek
Chaotisch, veel miserie, landleiders stapelgek
Het regent kogels, de zon is er al tijdje vandoor
Tegen de muur hangt nog bloed van recent verhoor
Tonnen voedsel, verteerd voor het zijn doel bereikt
Ineenstort, rondkruipend tot er weer eentje bezwijkt
Ellendig leven in de kampen, kou raast door de tent
Nooduitgang afgesloten, geen enkel rustmoment

Nergens privacy te vinden, iedereen kijkt naar elkaar
Eindeloos wachtend, lange dagen zonder etenswaar
Geneesmiddelen niet te verkrijgen, de dood is nabij
Ellendig leven, op zoek naar een eerlijke maatschappij
Nooduitgang afgesloten, door lijken van de slachtpartij

Verlaten landschap, talloze doden blijven ongeteld
In de verte wat achtergebleven klaprozen op het mijnenveld
Eenzaam starend naar de akkers, wiegend in de gure wind
Roestende prikkeldraad, bebloed, angstaanjagend lint
Een doolhof vol zandzakjes, weinig invallend licht
Niemand die de horror begrijpt die hier ooit werd aangericht
Tranen opgedroogd, beelden op het netvlies gebrand
Weerloos gebombardeerde huizen, een sterk vernietigd land
In de velden rust aangetaste munitie naast de helden van toen
Nog dagelijks vermisten, herdacht door een hoopgevend klaroen
Traditionele loopgraven, authentiek, de ratten verjaagd
Inmiddels bezocht door toeristen, het geweld weggevaagd
Geen modder op de grond, het gifgas vervlogen in de lucht

Zorgeloos wandelen in enge stilte, niemand op de vlucht
Eervol gesneuveld, eeuwig slapen onder die witte steen
Verdraagzaam naast elkaar gelegd, zovelen gingen heen
Ernstige trauma’s, laat de wapens nooit meer spreken
Nergens nog Groote Oorlog, geen herdenkingstekens!

Rassenhaat, ontzagloze visie op zwart wit
Afgrijselijke instelling, de gemoederen verhit
Conflicten zoeken, een samenleving geruïneerd
Immoreel de huid verbannen, totaal ongegeneerd
Samen vechten voor een kleurrijk bestaan
Mensen waarderen, de hele wereld voortaan
Eensgezind geraken en voor verscheidenheid gaan