Vriesman aangekomen, bodem lichtjes bestrooid
In de verte stomende schouwen, de ochtend ontdooit
Jeugdig gras, stevig aan de grond genageld, stokstijf
Fragiel en onbeweeglijk in dat sprietgroene lijf
Tussen de velden kijkt de zon zachtjes over de rand
Warmte lijkt ver weg, winter op bezoek in ’t land
Aan de hemel is geen enkel wolkje meer te bespeuren
Al het grijs is weggetrokken, aarde begint op te fleuren
Land ontwaakt, ik sluit de ogen en begin te dromen
Feloranje zon, leuk dat je weer bent langsgekomen