Dicht bij de stoof, een vuurpot vol verhalen
Roodgloeiende kolen die in warmte verdwalen
Impressies uit de wereld, hoog oplaaiend vuur.
Een broedplaats vol woorden, passioneel en puur

Tijdloos wegdromen, gezellig keuvelen bij de haard
Wegdrijvende wolken, ingrediënten lekker gegaard
Ambachtelijk gepruttel, toebereid in de hersenpan
Artisanaal geserveerd. Recht uit de rijmende roman.
Laat vonken maar vliegen, geniet van ’t knetterend hout
Fantasie blijft enkel branden in de as van z’n eenvoud

Torenhoog gestapeld, fantasierijk, dwars door alles heen
Wilde waan, mijn wereld denkt aan jou alleen
Eindeloos genieten, magische mist verschuilt in de wolken
Evenwicht gevonden in de doordraaiende wilde kolken

Telkens ik naar je kijk, vloeit energie mijn lichaam door
Water, sterk stromend, we glijden wat naar voor
Al lange tijd lag ik te dromen voor jij m’n leven binnen liep
Aandachtig wandelen over nieuwe paden terwijl ik verder sliep
Liefde is boeiend, met jou krijgt het z’n warme kleur
Fortuinen hoef ik niet, geef me je glimlach, je goed humeur

Droevig ogen sluiten, de handen in het haar
Explosie diep vanbinnen, weinig commentaar
Rond af wat je voorgoed de wereld uit wil zien
Tover met dromen, vergeet angsten van voordien
Innerlijke vrijheid, je eigen keuzes maken
Geniet, geloof dat alles buiten zal geraken

Een stukje toekomst verscholen in het hoofd
Leef hier en nu, bewonder vooraleer het dooft
Fantastisch, die nieuwe wensen zoals beloofd

Nachtlampje verspreidt z’n laatste schaarse licht
Emotionele ontlading, de ogen vallen dicht
Geheime gedachten, onbedekt en met liefde gevuld
Eerbiedig zoenen, wilde tongen, instinctief gekruld
Naakte lichamen, de zweetdruppels vloeien in elkaar
Een wilde rivier, een zompige oever zelden zo bereikbaar
Naarstig staren naar die hoge toppen vanuit het dal
Tegen de flanken naar boven, op weg naar het heelal
Weinig wegwijzers, verder wandelen op het goed gevoel
In de kern kreunt stilte, af en toe een hevig gewoel
Nergens mensen, verbeelding heeft het overgenomen
Teder strelend, op de diepste plekken aangekomen
In de aarde begint van alles te bewegen, vuur laait op
Geen grasgroene weiden meer, op weg naar de top

Explosie diep vanbinnen, iedereen zwijgt, de weidse kracht
Loslaten, energie loopt langzamer, de laatste overdracht
Fluisteren tegen elkaar, nog even en dan begint de nacht

Zonder lichaam, een weinig tastbaar leven
Eerbiedigen, dat unieke stuk onuitgegeven
Strijden voor die zuurverdiende ego-cel
Ellebogen werk onder het fragiele vel
Niemand hoeft ooit verscheiden te zijn
Troeven uitspelen, een verder denkend brein
Wellustig kijken naar die nieuwe uitdaging
Intiem verrijken, op naar dat hebbeding
Nergens anders ga je beter functioneren
Trots zijn, aanvaarden en woorden verteren
Imposante buitenkant, niemand is perfect
Gevoel volgen, die lieve interieur architect

Elkeen heeft dat unieke vel over been
Lichaam appreciëren, kijk er altijd om heen
Fundamenten liggen schoon in ’t hart bijeen