Gedichten
Jaloezie
Dagelijkse kost, een ontevreden lichaam
Een eigen schaduw, ontoereikend onbekwaam
Rusteloos, het onmogelijke willen vergaren
Triestig leeggezogen, naar het duister staren
In de kilte van donker, steeds zichzelf verliezen
Elke keer voor macht en meer willen kiezen
Nooit blij zijn met wat ’t leven te bieden heeft
Zoeken naar hebzucht, wanhopig afgeleefd
Eigenzinnig, altijd op weg naar die rivaliteit
Streven naar perfectie, zo zonde van de tijd
Tijdelijk
Tijd kruipt in de nissen van ons bestaan
Waargebeurde etmaal kan het blad omslaan
Avond bestelt nacht, op naar de volgende dag
Altijd afhankelijk van een vorig reisverslag
Levensgenot brengt mensen vooruit
Fluisterende stemmen, een positief geluid
Zweven en bevrijden, laat ons vaker loslaten
Eindbestemming met superleuke resultaten
Simpele verhalen, deugddoend verder praten
Vrucht
Eenwording, zichzelf in zicht
Levensgenieter, op mensen gericht
Faalangst, voor eeuwig opgeborgen
Zachtjes fluisterend, rust bezorgen
Essenties proberen te begrijpen
Samenhangen, elke dag verder rijpen
Reizen
T is met jou dat ik wil reizen, vakantie voor het leven
In mijn koffer zit genieten, ‘k zal altijd om je geven
Een lange voettocht, het pad verlicht door stralende zon
Niemand zag je komen, weinigen weten waar het begon
Zalig over alles praten, samen zoveel eenvoud delen
Een pauze in het leven, wonden kregen kansen om te helen
Stilstaan, eindeloos verrijken en levenslang samenspelen.
Nachtelijk
Neergedaald, zachtjes in de aarde verdwenen
Etmaal verdonkerd, de maan is verschenen
Geen schaduw in de straten, ’t zonlicht gedoofd
Een kudde schapen op weg, nieuwe dromen beloofd
Nagenoeg geen kleur meer te bespeuren
Zwarte gat, het etmaal begint te verscheuren
Echo’s vervagen, stilte heeft z’n laatste woord gezegd
Sommigen blijven hangen, aan het leven gehecht