Dicht bij de Stoof

Verwen jezelf, begin eindelijk te leven
In je eigen boezem te kijken, ver van al dat streven
Een grote stap opzij zetten maar niet al te ver weg
Rust bespreekbaar maken, groot intern overleg
Een lach in de verte, de dag buitengewoon
Nog mensen die stralen, zoveel warmte zo schoon
Triestige blikken, hoe gaan we ze genezen
Waarschijnlijk zijn ze ooit ergens afgewezen
Inspiratie zit verstopt in de stilte van ons bestaan
Nauwelijks vindbaar, we moeten er voor gaan
Tevredenheid kruist ons dagelijks parcours
Ingepakt en uitgestald, nooit stiekem jaloers.
Geloof in jezelf, staar naar al het uitdagend licht

Neem je dagdromen mee, geniet van dat vergezicht
Een traan stroomt als de dijken het begeven
Ga enkel voor waarden waar vooral jij wil om geven
Energie onuitputtelijk, tot de rust wederkeert
Niets uitbesteden tot je op de laatste rustplaats aanmeert

En plots krijg je onverwacht slecht nieuws te horen
Een paar verschrikkelijke woorden die je leven verstoren
Nu meteen, stante-pede, uit de realiteit gehaald
Eensklaps op afzondering, ineens compleet verdwaald
Nerveuse noodsignalen, de kamer hopeloos vergrendeld
Thuiskomen tussen de tralies, door de natuur geveld
Wachten op een vonnis, maar nooit misdadige feiten gepleegd
In een wereld zonder rechtspraak, de moraal weggeveegd
Neerkomen in een vertrek waar weinig ademruimte wordt gegund
Tegen de ziekte vechten, die het op lichaam heeft gemunt
Innerlijke veldslag, het brein bijna volledig lam gelegd
Geen weerstand,  een waanzinnig oneerlijk gevecht

Niettegenstaande deze verschrikking, altijd blijven hopen
Eindeloos lange wachttijden, door een oognaald gekropen
Geef nooit op, durf verder dromen, geloven en gaan
Eigenzinnig terugvechten, d’ er altijd tegenaan
Nabije toekomst overleven, elke kanker verslaan

Zeldzaam, mensen die nog eens vriendelijk knikken
Een kleine moeite, zo lief dat het hart gaat sneller tikken
Vrolijkheid verdreven uit het hedendaags bestaan
Ernstige blikken, egotrippers loop naar de maan
Niemand staat nog stil bij een glimlach die passeert
T‘ moet allemaal snel gaan, er wordt weinig gewaardeerd
Iedereen op z’n eiland, beminnen lijkt wel weggespoeld
Eigenzinnig, zand in de ogen, de stranden omgewoeld
Nergens wuivende palmen, het gebied vacuüm getrokken

Naarstig zoekend, voor de fel gegeerde plaatsen knokken
Eventjes stilstaan, opgewekt blij kijken in het rond
Genieten, met het hoofd in de wolken, met een open mond
Echte leven loopt door de straten, aardig en vrij
Nieuwe mensen leren kennen, kijk eens vaker opzij !