Dicht bij de Stoof

Zeldzaam, mensen die nog eens vriendelijk knikken
Een kleine moeite, dat het hart doet sneller tikken
Vrolijkheid verdreven uit het hedendaags bestaan
Ernstige blikken, egotrippers loop naar de maan
Niemand staat nog stil bij een glimlach die passeert
T‘ moet allemaal snel gaan, er wordt weinig gewaardeerd
Iedereen op z’n eiland, beminnen lijkt wel weggespoeld
Eigenzinnig, zand in de ogen, de stranden omgewoeld
Nergens wuivende palmen, het gebied vacuüm getrokken

Naarstig zoekend, voor de fel gegeerde plaatsen knokken
Eventjes stilstaan, opgewekt blij kijken in het rond
Genieten, met ’t hoofd in de wolken en open mond
Echte leven loopt door de straten, aardig en vrij
Nieuwe mensen leren kennen, kijk eens vaker opzij !

Voor het leven geringd, de cirkel is rond
Een uitgekomen droom, een innig verbond
Een verzilverde verzameling van liefde en leed
Rood met passie, op weg naar compleet
Tientallen vlinders bonken tegen de wand
Intens genieten, voelbaar tot buiten de rand
Een gemeende knuffel, een onbesproken zoen
Nachtelijke vrijheden, in trance alles overdoen

Nestwarmte, tegen de drukte van de tijd
Ernstig werken verdringt het jeugdig jolijt
Gelukkig samen, tot iemand de wereld verlaat
Eindeloos genieten met de allerbeste maat
Nadrukkelijk leven, tot onze ring in aarde vergaat

Donker, een lichtstraal die nooit de bodem bereikt
Eeltig ondoordringbaar terwijl de tijd verstrijkt
Ruig gesteente, opwelling van een immense krater
Toekomstwonden te week, de littekens van later
In het lichaam spuwt een vulkaan vernietigend vuur
Enkele oplaaiende vlammen, is dit het laatste uur?
Natuurlijk naakt, ondragelijk warm geworden

Niet meer bij machte, zover van alle aanwijsborden
Een rookgordijn dichtgetrokken, niets dat nog beweegt
Geheimzinnig mooi landschap van de kaart geveegd
Enge dagen, de laatste rookpluim blaast naar boven
Noodbrug afgebroken, enkel zon blijft hier in geloven