Vrolijk mens, de wereld redden met je goed humeur
In jouw ogen straalt de zon, omgeving met een zachte kleur
Juichen naar de schaduw waarin kilte verschuilt.
Fantastisch, de druppel verdampt voor het lichaam huilt
Eenvoud, de ultieme redder van onze blauwe planeet
Natuur bewonderen, aandacht voor lief en leed
Toveren met woorden, strooi verbeelding uit
Weiland met bloemen, geen oorverdovend geluid
In een beekje walsen afgeknapte bladeren in het rond
Niemandsland zo enig universeel, het water in de mond
Tegen de flanken stijgt een pad met niets dan groene hoop
In de grond verdiepen wortels zich naar hun levensloop
Geen stekelstruiken, die diepe wonden graveren

Veel planten en vruchten klaar om zich te engageren
Ingeboezemd, kloppend hart tikkend in het woud
Jeugdig jonge teksten, kracht van erosie in het hout
Fijn geschreven, onbetaalbaar, het puurste goud

Verwant, 2 kaarsen die de kamer verlichten
In ’t schemerduister, het zwarte gat dichten
Elkaar betasten, bijzonder mooie kleuren geven
Rondkijken, bij elke windstoot even kleven
Enkel in de schaduw, groeien ze in mekaar
Noem het vrijheid, gesprekken zonder gevaar
Trots brandend, voortdurend naar elkaar staren

Warme pretpraat, de gezelligheid bewaren
Intuïtief harder branden, genot kan blijven duren
Nostalgie komt naar boven, in hetere vuren.
Totaal los en onophoudelijk verhitten
Inbeelden, zichzelf zijn, het mooiste bezitten
Genieten, vooraleer ze worden uitgeblazen

Verlichten en elkaar blijven verbazen
In stilte hopen op samenleven met elkaar
Jeugddromen tegen de muur, zonder brandgevaar
Fantaserende vlammen, weinig commentaar

Tervuren bruist van ’t leven, oase in het groen
Wilde fauna en flora, zo mooi elk seizoen
Ideaal voor wandelaars, geur van dennenhout
Natuur op z’n best aan de rand van het woud
Taalklanken lopen hier liefelijk door elkaar
In de verte de hoofdstad, een brede boulevard
Genieten van de stilte, met ogen die gesloten zijn

Verlicht door schoonheid van maneschijn
In het bos springen herten en reeën in ’t rond
Je hoort halsbandparkieten in de ochtendstond
Fantastisch dorp, een schilderij met achtergrond

Veel woorden zijn hier niet voor gemaakt
Eindelijk iemand die tot hier is geraakt
Enig die blik in je ogen, een oneindige rust
Roeien, me meenemen naar een veilige kust
Twijfels dobberen verder, we zien ze wel later
In jouw armen kom ik tot rust, het heldere water
Eens land in zicht, genieten met jou op het dek
Nieuwe wereld, van jou word ik vrolijk en gek

Verlegen landschap, blijf bij mij aan boord
Ideale kapitein, die op dit schip thuis hoort
Je bent lief, zo zacht, ik wil je nooit verliezen
Fantasie in volle vaart, ‘k zal altijd voor je kiezen

Twee tortelduiven trippelend op de dakrand
In de ban van liefde, dicht bij elkaar geland
Eenvoudig, zo puur, in ’t opkomend licht
Nieuwsgierig kirren, aandacht op elkaar gericht

Veder-zacht, elkaar steunen, volwaardige kleur
Intense knuffel, ver weg van dagelijks gezeur
Jeugdig getriptrappel, een takkennestje bouwen
Flirten in de goot, elkaar blindelings vertrouwen

Neem me mee naar het land waar ik tot rust kan komen
Een paradijs vol leven, elke dag met jou verder dromen
Geen donderwolken aan de hemel, de zon maakt altijd blij
Een lachend gezicht, ongekunsteld, aangenaam en vrij
Neem me mee naar die wereld, laat zien waar jij van houdt

Verras me met je gedachten, kleine dingen in het grote woud
In woorden waarin ik me kan vinden, je intiemste idealen
Jeugdig zorgzaam langsheen je waargebeurde verhalen
Fijn dat je me de toppen toont en de meest schaduwrijke dalen.

Aan de begroeide waterkant lijkt niets te bewegen
Charmante planten, de andere kijken wat verlegen
Hoopvolle wereld in een onaangeroerd gebied.
Territorium met rovers, herbivoren in het riet

Verrassend veel ogen, tot de mens binnengestapte
In vrede levend, tot macht het geheel verkapte
Jungle, ontelbare gezichten kijkend naar de zon
Fascinerend, op de plaats waar leven ooit begon