Nagenoeg geen kans gekregen, diep donker gestrand
Een gat in de boeg, een kapotgescheurde wand
Gasbellen, de enige overlevenden die ’t oppervlak bereiken
Eenzaam stervend, nog voor ze daglicht kunnen kijken
Natuur toont zijn macht, terwijl het wrak ondergaat
Troostende vissen, treurige tranen op ’t gelaat
Intiem vergroeid met de bodem, versiert door het koraal
Enge bewoners, een duistere stilte, weinig kabaal
Nooit meer vertrekken, de thuishaven binnen gevaren
Ellendig volgelopen, op weg naar eeuwig bewaren
Leven verandert, op nieuwe vrienden klinken
Fantastisch, als je alles voldoende laat bezinken