Aarde zwerft rond, de wereld draait vierkant
Chaos, nauwelijks nog leiders met verstand
Haast en hebzucht, equipage vergaren
Terrorisme, afbraak, het werk van barbaren
Egoïsme verdeelt het land in kleine stukken
Niemand die zich nog durft uit te drukken
Tegen valavond leven we allemaal in de grijze zone
Weggelopen, verwijderd van al dat doodgewone
Iedereen wil perfectie, z’n angsten overwinnen
Niemand durft die stilte nog te beminnen
Talloze regels en wetten, de boetes gekend
In vakjes gegoten, de staatskas verwend
Gevoelloos geworden voor alle kleine dingen

Niemand die nog omhoog durft te springen
Eerlijkheid kaalgevreten en op de vlucht
Gastvrijheid opgesloten, een luid gezucht
Eenvoud uitgestorven, alles opgehoopt
Niemand die nog vrolijk over ’t straat loopt

Egocentrisch, iedereen draait voortdurend om zijn as
Liefdeloos, potdoof, vastgekoekt in zelfgeproduceerde was
Fluitende bommen ontploffen midden op de straat

Niemand die nog omkijkt, vastgebonden in een wereld vol haat.
Een beetje verdraagzaamheid, laat lachende gezichten ontwaken
Geen woorden maar daden, het landschap gelukkig maken
Een ding is zeker, begin bij jezelf en wordt lief voor elkaar
Naar mensen luisteren, geniet van een glimlach, een mooi gebaar.

Zorgeloos is een woord dat in Europa niet meer bestaat
Elke dag raakt ongerustheid wel ergens aan de praat
Subtiel klevend onderhuids of diep in een bestaan

Nagenoeg geruisloos kaart het gegeerde feiten aan
Eigenzinnige samenleving wordt langzaam afgemaakt
Geen ontkomen aan, de wereld onverantwoord gekraakt
Elke dag dezelfde vragen, wanneer gaan we er zorg voor dragen.
Nuchter denken aan kleine dingen en veel minder klagen