Zachtjes teengetrippel, zoektocht naar menselijk vertrouwen
Eenzaam in het donker tasten, doodse schrik voor scherpe klauwen
Strijden in een bikkelharde wereld, weinig plaats voor fijn gevoel
Twijfelende tekstballonnen scheren rakelings naast hun doel
In het brein worden zinnen verzameld, die nooit daglicht zien
Enthousiast geboren, door wantrouwen vastgeketend nadien
Niemand bouwt met stenen, gevoed door losliggend zand
Zowaar niets dat blijft rechtstaan na wateroverlast of hevige brand
Enkel als mensen er vurig voor gaan is er uitzicht en hoop
Vergeet leugens, achterklap, die goed gespeelde soap
Eenvoud en liefde vergaren in kleine onzichtbare dingen
Nieuwe bronnen ontdekken, helder water om in te springen