Nachtlampje verspreidt z’n laatste schaarse licht
Emotionele ontlading, de ogen vallen dicht
Geheime gedachten, onbedekt, met veel liefde gevuld
Eerbiedig zoenen, wilde tongen, instinctief gekruld
Naakte lichamen, de zweetdruppels vloeien in elkaar
Een wilde rivier, een zompige oever zelden zo bereikbaar
Naarstig staren naar die hoge toppen vanuit het dal
Tegen de flanken naar boven, op weg naar het heelal
Weinig wegwijzers, verder wandelen op het goed gevoel
In de kern kreunt stilte, af en toe een hevig gewoel
Nergens mensen, verbeelding heeft het overgenomen
Teder strelend, op de diepste plekken aangekomen
In de aarde begint alles te bewegen, vuur laait op
Geen grasgroene weiden meer, op weg naar de top
Explosie diep vanbinnen, iedereen zwijgt, de weidse kracht
Loslaten, energie loopt langzamer, de laatste overdracht
Fluisteren tegen elkaar, nog even en dan begint de nacht