Zelfverzekerd trekt stroom de waterdraden door het land
Een boot vol twijfels vaart zachtjes tot dicht tegen de kant
Voort dobberen in de eindeloze wereld vol mogelijkheden
Even het noorden kwijt, een moment om het stuur uit te besteden
Niet meer weten hoe dat roer draait, lijdend voorwerp drijft door
T weerspiegelend riviervlak duwt onzekere golven naar voor
In de diepte ligt vertrouwen, zou dat wel de oppervlakte halen ?
Een onzekere kapitein denkt aan proberen, evenzeer als aan falen
Niemandsland ligt dichtbij, plaats waar wankelen wordt aanvaard
Alles hangt af van je beslissingen, elk aanmeren is het waard
Controleer de schipper niet, zwijg over wat er moet gebeuren
Herhaal dat piekeren ongegrond is, het opent vastgeroeste deuren
Twijfels accepteren…, nog voor de hele boeg door kan scheuren