Zelfverzekerd, samensmelting van ringen
Een weekend Ardennen, vol kleine dingen.
Ver van alles, met tweeën dicht bij elkaar
Even weg uit de wereld, even onzichtbaar.
Natuur herontdekken, diep in het woud
Een lichtstraal bestrooit de helling met goud
Nagenoeg niets dat onze dromen kan verdrijven
Tijdloos op dat bankje, voor altijd willen blijven
Woorden verborgen, 4 dichtgevallen ogen
Idyllisch boven in Laforet, er heen gezogen
Nu of nooit, staat in de wolken geschreven
Trillend op de benen, heb ik je ring afgeven
In stilte vroeg ik of ze met me wilde trouwen
Graag, want ‘k zal altijd van je houwen.
Zal er iets veranderen? Wij denken van niet
Eens fundamenten liggen, zijn we elkaars favoriet
Samen door het leven, zoveel in het verschiet!