De Ronde Van België.
Hoeveel etappes nog ?
België, één van de kleinste Europese landen, 30528 km²
Fietsland van weleer, in afgelopen 100 jaar heel wat prijzen bij elkaar gereden
Op ’n zucht van de hel van het Noorden.
Stakingen, betogingen, rellen, elke dag wel ergens een lekke band
Machteloosheid, vol onbegrip, ongenoegen, ondankbaarheid, onbereikbaar, onbenut, onbenulligheden, onbesuisd…
Een heleboel on-nen die op off moeten worden gezet !
We fietsen de verkeerde kant uit.
Waarom worden er onwezenlijke beslissingen genomen, dagelijks genoeg voorbeelden in de pers. Mensen de straat op gejaagd, we rijden als zotten, …maar hoe lang nog ?
Het huidige parcours is niet goed uitgestippeld.
Verkeerde sponsors, gepeupel opgejaagd zo krijgen we ons landje niet in de juiste koers.
De laatste maanden draait het vierkant, in de schaduw van z’n helden.
Hoofdstad Brussel, platgereden door de grote Europese Unie
Een gemeenschap die stilaan uit elkaar bolt, enkel oog voor kermiskoersen, gebekvecht over wie de leiderstrui mag dragen.
Niemand die wil toegeven dat de staat van de straat erbarmelijk is, vol oneffenheden en dringend
gerepareerd moet worden.
Macht deelt prijzen uit, maar de beloofde eindmeet wordt zelden bereikt.
Er loopt heel wat spaak. Sommige politici jagen ons het zadel in
Iedereen moet volgen, elke dag wordt een versnelling hoger geschakeld,
geen tijd meer voor ‘n knabbel onderweg, geen tijd meer om wat vitaminen op te nemen,
Politiek bepaalt het parcours, peloton zoekt aangename weg om in ‘t wiel te blijven zitten
Enkelingen spurten naar een prijs maar die wordt later weer wordt afgenomen.
Anderen een lekke band, ontploft en uitgeput.
De groep draait rond, niets dan volgers, publiek schreeuwt langs de weg.
Honderden vlaggen, van Vlaanderen zoals op al die andere Europese koersen
Kleurrijke truien die vechten tegen vergrijzing.
Snelwegen worden de grootste fotogalerij, kilometers heffing – voor vrachtwagens, maar hoe lang blijft de rest nog uit? Word je binnenkort getaxeerd als je even door de straten fietst of loopt. Mogen we nog buiten?
Elke dag worden nieuwe belastingen uitgevonden – iedereen een scheve rug, de pensioenleeftijd wordt bij geschroefd
Geen trampolines meer, gedaan met springen voor ‘t plezier
Het bos wordt weggenomen, er komen stenen in de plaats.
Langs de baan liggen duizenden drinkbussen, onverantwoord achtergelaten.
Die sprint om groen duurt veel te lang.
Onze afvalberg brengt op dit moment de grootste rode bollen op.
De reclame-karavaan passeert.
Iedereen met gadgets overladen, met suikervarkens gebombardeerd.
Onvergetelijke beloftes, felle kleuren, alles rozengeur en maneschijn.
Lachende gezichten, volksvermaak. Urenlang aandacht voor de meute.
De koersdirectie zwaait met ‘t vaandel, eerste renners komen eraan.
Daarna passeren echte helden.
Een paar seconden en ze rijden in de verte al die laatste heuvel over…
De gele leider triomfeert.
Op weg naar ’n nieuwe bestemming, tot topsport niet meer betaald.
Elke dag een coureur die de groep verlaat, eentje die de meet niet meer ziet,
neergevallen in de schaduw van de rode vod.
Door de bezemwagen bijeen gekeerd, …met z’n leven betaald.
Ik hoop dat er bij die sportdirecteurs op een dag een belletje gaat rinkelen.
Dat er wat wordt afgeremd, links en rechts wordt gekeken hoe we elkaar kunnen aanvullen.
Fouten toegeven, ook al zijn ze niet populair, menselijk blijven.
Opnieuw veilig koers zetten, uitkijken naar de rit van morgen.
We moeten de schakels van de ketting durven te ontleden, één voor één, af en toe eens smeren.
Het kader behouden, aerodynamisch, comfortabel zonder al te veel chichi.
Gelijkheid tussen man en vrouw
Waar zijn we mee bezig? Hoe moeten we verder? Met welke ploegmaats, in welk team? Horen waar het piept, vaststellen waar het niet meer gesmeerd loopt.
In zo’n koers zitten toch ook altijd zoveel wagens, zijn die echt nodig in het beleid?
En dan nog die tribunes vol gesponsorde toeschouwers
Rijden we elkaar daar al niet kapot? Moet alles zoveel kosten?
Meer neutrale wagens, meer stem van het volk!
Laat dat kort door de bocht gaan toch achterwegen, weer een valpartij
We moeten blijven hopen, samen naar die eindmeet, vooruit kijken naar morgen, maar ook even achteruit naar ploegmaats die achterop zijn geraakt. Steunen.
Geen koers staken, geen dingen kapotmaken langs de kant van de weg.
Samen de juiste richting in trappen, durven beslissingen nemen en/of weerleggen
Het voetvolk betrekken, zonder al te veel beloftes.
Communiceren, elkaar begrijpen, compromissen, geen politieke spelletjes
Haalbare koersen organiseren.
Samen over het wegdek fietsen, comfortabel voor de renners.
Meer doen met ideeën die vanuit het peloton worden aangereikt.
We mogen de pedalen niet verliezen… anders komen we geen meter vooruit.
We moeten zorgen voor dé tour