Gedichten
Dagelijkse kost
Drooggelegd, uitgeput, strijdend op zoek naar eten
Rantsoenering, hopen op voedsel dat werd weggesmeten
Iedere hap is welkom, al was die vanmiddag vers en heet
Een gevecht met de duiven, de laatste korsten welbesteed
Erbarmelijke woonkamer, ontzettend groot en zonder sleutel
Nergens een privé-plek, gevrijwaard van ongezond gereutel
Twee dozen en ’n weggewaaide paraplu, zijn z’n luxe vermogen
Water sijpelt naar binnen, hopen dat ’t meteen op kan drogen
In het gezicht lopen afgeleefde groeven naar beneden
Nederzetting van uitgedroogde tranen, stromen uit het verleden
Telkens dezelfde kleding, gescheurd met een geurtje aan
Ingevallen schoenen met weinig veter, die vooraan open staan
Geen Facebookvrienden, wel beschaamd contact op straat
Achtergelaten, telkens hoop op beterschap tot ’s avonds laat
Continu dezelfde weg afsloffen tot geluk het leven kruist
Hulpeloze reis door de wereld, problemen nooit opgekuist
Toeval bepaalt hoever, en of er ooit nog wordt verhuisd…
Loterij
Toeval bestaat niet, alle vooruitzichten lopen mee
Wegen ver uit elkaar, vrolijk aankomen met twee
Enthousiasme wijst de weg, geen doodlopende straat
Enkel cruciale kruispunten die nooit raken uitgepraat
Eigenaardige fluisterstem komt over toekomst vertellen
Nieuwsgierig luisteren naar wat ze komt voorspellen
Tijd bepaalt wanneer een ontmoeting wordt gepland
Wachten is de mooie deugd, welkom lieve zielsverwant
Intuïtief tegen mensen praten, een hart dat over loopt
Nietszeggend meemaken waarop men had gehoopt
Tevreden blik, elke dag blijft het leven onvoorspelbaar
Intussen vallen nieuwe puzzelstukjes netjes in mekaar
Geniet, laat toevalligheden in het leven binnen
Accepteer en help de duistere plekjes ontginnen
Communicatie, het middel om de wereld te bereiken
Heden is eigendom, geniet van vooruit kijken
Toekomstmuziek, nieuwe deuntjes die ons verrijken
Interieur
Eenvoudige hartkamers, onbeschrijfelijk ingericht
Eigenzinnig behangen, kleurrijk, gezellig verlicht
Niemand weet welke lieve woorden hier opgestapeld staan
Emotioneel bedacht, het leven ingeroepen en nooit vergaan
Nergens een onaangenaam geurtje, dwalend in het vertrek
Tegen de muren hangen spreuken, kaders met een lachebek
Welkom, kleeft op het deurplaatje dat bengelt in de wind
Iedereen krijgt toegang, weinigen raken door ’t labyrint
Netjes verpakte jeugdherinneringen zijn wijselijk verspreid
Tot er eentje wordt opgeraapt, gesprek wordt ingeleid
In de zetel liggen kussens gestapeld om de val te breken
Grote ramen, blik op toekomst, doelen neergestreken
Aan tafel zitten dromen, tot het hoofd hen komt halen
Comfortabel fantaseren over wereldse verhalen
Heerlijk deuntje op de achtergrond, nostalgie in het salon
Tevreden terugkijken naar de dag waarop het hier begon
Traangas
Tranen verdampen zodra zon erop kan schijnen
Wegstervend in de diepte, ze lijken weg te kwijnen
Investeren in toekomst, loslaten wat pijn heeft aangedaan
Neergestreken, gezellig thuisgekomen in dat eigen bestaan
Toasten op overwinning, vreugde en verdriet verweven
In Cava-bubbels bruist verlangen naar dat nieuwe leven.
Gas genoeg, het vuur kan branden tot lichaam dooft
Aankomen op die heerlijke plek, helemaal zoals beloofd
Creëer, kneedt dromen tot ze comfortabel ’t bed uitstappen.
Help in eenvoud te bestaan, voor ze dicht beginnen klappen
Tranen van blijdschap en kansen om samen te ontsnappen…
Lastig gevallen
Nergens veilig, waar moet ik me nog verstoppen ?
Elkeen heeft recht op leven, ben ik mezelf aan ’t bedotten
Ga weg, kom nooit meer terug in dat bestaan van mij
Eindig hier met je gedachten en maak me terug blij
Negeer dat beeld in je hoofd, laat me toch vertrekken
Trap niet op m’n schaduw, die wil zich verder strekken
Iedere dag verliezen we beiden veel kostbare tijd
Eindeloze discussies over wachten, over spijt
Nooit zal ik vergeten hoe hard we het hebben gehad
A.u.b. laat me met rust, ik ben je achtervolging zat
Commandeer niet, geef me kans opnieuw mezelf te zijn
Het leven is te mooi, verdwijn uit mijn onschuldig brein
Terugkomen hoeft niet, dat doet veel te veel pijn…