Vandaag staat het woordje Omloop helemaal centraal. De regering die maar niet in omloop geraakt. Het Coranavirus “lijkt” dan weer duidelijk wel in Omloop en …

De eerste koers die dit seizoen België binnenrijdt, fietsland van weleer, waar in de afgelopen 100 jaar al heel wat prijzen bij elkaar werden gereden. Op ’n zucht van de hel van het Noorden. Ik vroeg me stiekem af of we de koers in de huidige politiek kunnen wijzigen ?

Elke dag staat er wel ergens iemand met een lekke band.
Waarom worden er zoveel onwezenlijke beslissingen genomen, dagelijks voorbeelden genoeg in de pers. Mensen opgejaagd, we rijden als zotten door de straten, …hoe lang nog ? Zijn we tegenwoordig wel goed bezig ?

Het huidige parcours is niet goed uitgestippeld. We fietsen de verkeerde kant op
Sponsors die te machtig zijn, gepeupel opgejaagd. Iedereen wil dat podium op.

De laatste jaren draait het vierkant. We worden te vaak uit de wielen gereden.
Hoofdstad Brussel, platgereden door de grote Europese Unie
Vaak gebekvecht over wie de leiderstrui mag dragen.
Niemand die wil toegeven dat de staat van de straat erbarmelijk is, vol oneffenheden en dringend gerepareerd moet worden. Macht deelt prijzen uit, maar de beloofde eindmeet wordt zelden bereikt.

Er loopt heel wat spaak. Sommige politici jagen ons het zadel in
Iedereen moet volgen, elke dag wordt een versnelling hoger geschakeld,
geen tijd meer voor ‘n knabbel onderweg, geen tijd meer om wat vitaminen op te nemen,

Politiek bepaalt het parcours, het peloton zoekt een aangename weg om in het wiel te blijven zitten
Ontploft en uitgeput.
De groep draait rond, niets dan volgers, publiek schreeuwt langs de weg.
Honderden vlaggen, van Vlaanderen.
Kleurrijke truien die vechten tegen vergrijzing.

Snelwegen worden de grootste fotogalerij, kilometers heffing – voor vrachtwagens, maar hoe lang blijft de rest nog uit? Word je binnenkort getaxeerd als je even door de straten fietst of loopt. Mogen we nog buiten?
Elke dag worden nieuwe belastingen uitgevonden – iedereen een scheve rug, de pensioenleeftijd wordt bij geschroefd
Het bos wordt weggenomen, er komen stenen in de plaats. Binnenkort zie je in Vlaanderen alleen nog maar wegen waar je tussen de huizen uit de wind wordt gezet.

Langs de baan liggen duizenden drinkbussen, onverantwoord achtergelaten.
Die sprint om groen duurt veel te lang.
Onze afvalberg brengt op dit moment de grootste rode bollen op.

De reclame-karavaan passeert.
Iedereen met gadgets overladen, met suikervarkens gebombardeerd.
Onvergetelijke beloftes, felle kleuren, alles rozengeur en maneschijn.
Lachende gezichten, volksvermaak. Urenlang aandacht voor de meute.

De koersdirectie zwaait met het vaandel, de eerste renners komen eraan.
Daarna passeren de echte helden.
Een paar seconden en ze rijden in de verte al die laatste heuvel over…
In Vlaanderen triomfeert de gele leider.
Op weg naar een nieuwe bestemming, tot topsport niet meer betaald.
Elke dag een coureur die de groep verlaat, eentje die de meet niet meer ziet,
neergevallen in de schaduw van de rode vod.
Door de bezemwagen bijeen gekeerd, …met z’n leven betaald.

Ik hoop dat er bij die sportdirecteurs op een dag een belletje gaat rinkelen.
Dat er wat wordt afgeremd, links en rechts wordt gekeken hoe we elkaar kunnen aanvullen.
Fouten toegeven, ook al zijn ze niet populair, menselijk blijven.
Opnieuw veilig koers zetten, uitkijken naar de rit van morgen.
We moeten de schakels van de ketting durven ontleden, één voor één, af en toe eens smeren.
Het kader behouden, aerodynamisch, comfortabel zonder al te veel chichi.
Gelijkheid tussen man en vrouw

Waar zijn we mee bezig? Hoe moeten we verder? Met welke ploegmaats, in welk team? Horen waar het piept, vaststellen waar het niet meer gesmeerd loopt.
In zo’n koers zitten toch ook altijd zoveel wagens, zijn die echt nodig in het beleid?
En dan nog die tribunes vol gesponsorde toeschouwers
Rijden we elkaar daar al niet kapot? Moet alles zoveel kosten?
Meer neutrale wagens, meer stem van het volk!
Laat dat kort door de bocht gaan toch achterwegen, weer een valpartij

We moeten blijven hopen, samen naar die eindmeet, vooruit kijken naar morgen, maar ook even achteruit naar ploegmaats die achterop zijn geraakt. Steunen.
Geen koers staken, geen dingen kapotmaken langs de kant van de weg.
Samen de juiste richting in trappen, durven beslissingen nemen en/of weerleggen
Het voetvolk betrekken, zonder al te veel beloftes.
Communiceren, elkaar begrijpen, compromissen, geen politieke spelletjes
Haalbare koersen organiseren.
Samen over het wegdek fietsen, comfortabel voor de renners.
Meer doen met ideeën die vanuit het peloton worden aangereikt.

We mogen de pedalen niet verliezen… anders komen we geen meter vooruit.
Laat ons de juiste koers uitstippelen.