Zachtjes fluisterend, helaas zie ik je nooit
Een stem die letters in m’n hoofd ontdooit
Virtuele denkwereld verspreid z’n zinnen
Een verzameling moed kan alles overwinnen
Nevel, een weinig mist bonkt tegen het beton
Drijven op de wolken, zicht tot aan de horizon
Realiteit vervaagd, een natte droom verschijnt
Inzichten vanop de flanken heel mooi afgelijnd
Eindeloos ver kijken, de onzekerheid verdwijnt
