Vrije wereld en toch onmenselijk opgesloten
Iedereen in een dikke laag beton gegoten
Jammerlijk vertoon, vele wegen zijn onverlicht
Frustrerende fantasie, verdwijn toch uit ons zicht
Enkelingen volharden, lopend naar leefbaar leven
Nagenoeg geen obstakels, ze blijven alles geven
Twijfels vervagen, problemen van de baan
Wegen verbreden, er in ’t groen volop tegenaan
Inventief stappen zetten, een moeilijk begin
Neerstorten, afreizen naar dat traject tussenin
Tevreden terugblikken, ongeziene toppen bereiken
Inspannend verder stappen, naar de toekomst kijken
Geheugen gevuld met hoopvolle uitzichten
Nastreven, geloven en dan de boel herinrichten
Emoties opgeroepen, een stralende snoet
Grote verandering, uitzonderlijk veel moed
Elke dag opnieuw dat klein beetje dromen
Nietsvermoedend, hoop om er altijd te komen!