Als het leven stil staat en zichzelf wil verlaten
Cellen sloopt en geen zin meer heeft om te praten
Haasten mensen zich weg om erger te voorkomen
Tastend in het donker naar kapot geslagen dromen
Tegelijk al die mooie herinneringen laten gaan
Ingedommeld, graag willen stoppen met bestaan
En niemand die weet hoe ons lot wordt geregeld
Neergezet op de aarde, tot de dood ons verzegeld
Toekomst loopt ineens weg, gedaan met profiteren
Wegtikkende klok, moet zich op ’t leven concentreren
Eindeloos in blijven geloven, steeds op naar dat doel
Elke dag een beetje sterven met een positief gevoel