Zoveel tranen vloeien naar beneden
Eensklaps ontsprongen, moe gestreden
Vochtig, door de enorme zwaartekracht gezakt
Enkele momenten, veel te stevig ingepakt
Nu de zon zich met verdampen bemoeit
Trekt de hemel open, de zelfzekerheid groeit
Intieme plekken krijgen warmte toegediend
Ego herademt, wordt opnieuw de dikke vriend
Nacht kan weer z’n fonkelende sterren uitstallen
Donker druipt af, het licht lijkt binnen te vallen
Rustig kabbelt het leven naar een brede stroom
Ideeën op de oever, een dag-echte droom
Elke druppel verandert zacht in wat stoom