Zee vol lijken, ellendige taferelen
Eindeloos, strenge grenzen voor velen
Samen op weg, naar hoop aan de horizon
Tranen hardvochtiger dan ’t stevigste beton
Immense vlucht, altijd een angstige morgen
Emigratie met onoverwinnelijke zorgen
Nergens nog land te zien, leven uitzichtloos
Dagen worden weken, verblijven in een lege doos
Recht op vrijheid, velen zijn nooit aangekomen
In de golven lijken zekerheden weg te stromen
Emotionele draaikolk, geef mensen toch dromen…