De koers rijdt door Vlaanderen. Fietsland van weleer, een regio waar de afgelopen 100 jaar al menig prijzengeld bij elkaar werden gereden. Op ’n zucht van de hel van het Noorden. Het parcours is heuvelachtig, zwaar. Er blaast een felle tegenwind door de vlakte
Zijn we tegenwoordig wel goed bezig ? Vraagt het peloton zich af.
Elke dag staan er wel ergens profs de lekke band te repareren.
Het lijkt wel vaker dat we de verkeerde kant oprijden.
Waarom worden er zoveel onwezenlijke beslissingen genomen, dagelijks voorbeelden genoeg in de media.
Mensen opgejaagd, we rijden als zotten door de straten, …hoe lang nog ?
Geef toe, beste koersliefhebber, het huidige parcours is niet goed uitgestippeld.
Verkeerde sponsors, gepeupel opgejaagd. Iedereen wil dat podium op.
De laatste tijd draait het vierkant, wordt er te vaak in de wielen gereden.
Een gemeenschap die stilaan uit elkaar bolt, enkel oog voor kermiskoersen, gebekvecht over wie de leiderstrui mag dragen.
Niemand die wil toegeven dat de staat van de straat erbarmelijk is, vol oneffenheden, dringend aan reparatie toe.
Macht deelt prijzen uit, de beloofde eindmeet wordt zelden bereikt.
Er loopt heel wat spaak. Sommige politici jagen ons het zadel in
Iedereen moet volgen, elke dag wordt een versnelling hoger geschakeld,
geen tijd meer voor ‘n knabbel onderweg, geen tijd meer om wat vitaminen op te nemen.
Politiek bepaalt het parcours, peloton zoekt een aangename weg om in ‘t wiel te blijven zitten
Enkelingen spurten naar een prijs maar die wordt later weer ontnomen.
Anderen vliegen uit de bocht, zwaar toegetakeld of uitgeput.
De groep draait rond, niets dan volgers, denkbeeldig publiek schreeuwt langs de weg.
Honderden vlaggen, van Vlaanderen zoals op al die andere Europese koersen
Kleurrijke truien die vechten voor de kroon.
Mogen we binnenkort nog buiten?
Komen er nieuwe belastingen zodat de stormschade kan worden vergoed ?
Geen trampolines meer, gedaan met springen voor ‘t plezier
Het bos wordt weggenomen, er komen nog steeds stenen in de plaats.
Langs de baan liggen duizenden drinkbussen, onverantwoord achtergelaten.
Die sprint om groen duurt veel te lang.
Onze afvalberg brengt op dit moment de grootste rode bollen op.
De reclamekaravaan passeert.
Iedereen met gadgets overladen, met suikervarkens gebombardeerd.
Onvergetelijke beloftes, felle kleuren, alles rozengeur en maneschijn.
Waar zijn die lachende gezichten, het volksvermaak. die urenlange aandacht voor de meute.
De koersdirectie zwaait met het vaandel, eerste renners komen eraan.
Een paar seconden later zie je de helden, in de verte rijden ze al die laatste heuvel over…
De grote leider triomfeert.
Op weg naar een nieuwe bestemming, tot topsport niet meer betaald.
Elke dag een paar coureurs die de groep verlaten, eentje die de meet niet meer ziet,
neergevallen in de schaduw van de rode vod.
Door de bezemwagen bijeen gekeerd, …met z’n leven betaald.
Ik hoop dat er bij die sportdirecteurs op een dag een belletje gaat rinkelen.
Dat er wordt afgeremd, links en rechts wordt gekeken hoe we elkaar kunnen aanvullen.
Kunnen samenwerken.
Fouten toegeven, ook al zijn ze niet populair, menselijk blijven.
Opnieuw veilig koers zetten en uitkijken naar de rit van morgen.
We moeten de schakels van de ketting durven te ontleden, één voor één, af en toe eens smeren.
Het kader behouden, aerodynamisch, comfortabel zonder al te veel chichi.
Gelijkheid tussen man en vrouw
Waar zijn we mee bezig? Hoe moeten we verder?
Met welke ploegmaats, in welk team?
Horen waar het piept, vaststellen waar het niet meer gesmeerd loopt.
In zo’n koers zitten toch ook altijd zoveel wagens, zijn die echt nodig in het beleid?
Rijden we elkaar daar al niet kapot? Moet alles zoveel kosten?
Meer neutrale wagens, meer stem van het volk!
Laat dat kort door de bocht gaan toch achterwegen, weer een valpartij
We moeten blijven hopen, samen naar die eindmeet, vooruit kijken naar morgen,
maar ook even achteruit naar ploegmaats die achterop zijn geraakt. Steunen.
Geen koers staken, geen dingen kapotmaken langs de kant van de weg.
Samen de juiste richting in trappen, durven beslissingen nemen en/of weerleggen
Het voetvolk betrekken, zonder al te veel beloftes.
Communiceren, elkaar begrijpen, compromissen, geen politieke spelletjes
Haalbare koersen organiseren.
Samen over het wegdek fietsen, comfortabel voor de renners.
Meer doen met ideeën die vanuit het peloton worden aangereikt.
We mogen de pedalen niet verliezen… anders komen we geen meter vooruit.
Beste Flandrien, laat ons de juiste koers uitstippelen tijdens en na corona.