Toen mijn vrouw en ik afgelopen jaar met het idee rondreden om 1 auto weg te doen, hadden we vooral schrik om de drempels en hedendaagse kruispunten verkeerd in te schatten.
We vroegen ons af wie of wat er voorrang heeft op een drukke baan ?
Het heeft ons niet veel moeite gekost om die veldweg in te slaan, komende van een autostrade waar 3 rijvakken voor snelheid, luxe en bereikbaarheid zorgden, maar we wisten niet hoe onze GPS op deze moeilijke opdracht zou reageren. Hij bracht ons bij het uitstippelen van de weg toch wel wat stress mee.
Zou ons westerse leven door deze beslissing niet nog zwaarder belast worden? Of gingen we onszelf niet kapot rijden op die ongekende hobbelige landweg.
Toen het groene licht aansprong, namen we meteen afscheid van de gekende luxe. De auto werd verkocht en opgehaald.
We kregen bijzonder veel in de plaats, achteraf gezien.
Sindsdien zijn we alle 4 meer gaan sporten. We rijden elektrisch naar elke vergadering die in een straal van 10 km rond het huis ligt. We genieten !
1 Jaar is voorbijgevlogen !
Deze stap zetten is een dikke aanrader voor iedereen die geeft om zichzelf en om een duurzamer bestaan.
Toegegeven, in het begin was het een beetje puzzelen en zoeken naar efficiëntie, maar al gauw beseften we dat we absoluut wilden meewerken aan de redding van onze planeet.
We voelen ons nu veel meer ontspannen, we zien opnieuw de kleine dingen rondom ons.
We zien beelden die we nooit hebben waargenomen vanuit onze metaalconstructie op 4 wielen.
Het zijn stuk voor stuk foto’s die achter het netvlies blijven plakken.
De wind die naast de kaken voorbij raast, bezorgt een bijzonder fijn gevoel.
En…We nemen ondertussen een pak minder giftige dampen op.
Toegegeven, voor het winterseizoen hadden we een beetje bang, maar het positieve aan die klimaatverstoring is dat het hier ook jaar na jaar warmer wordt. Binnen 10 jaar zitten we in een Middellands zeeklimaat. Sinds oktober heeft het hier misschien 4 keer gevroren, voor de rest was het aangenaam warm met af en toe een welgekomen regenbui.
We hebben ondertussen niet alleen een kleine 10000 km met uitstoot minder gereden, maar ook een 4000 km zonder uitstoot meer gereden én vermoedelijk 3000 euro gespaard op dat jaar tijd.
Als we even in de achterruit kijken, dan mogen we zeggen dat het parcours verbluffend goed en zonder al te veel hindernissen was uitgestippeld.
We spreken meer met elkaar, we plannen beter, we geven onze kinderen een voorbeeld voor de toekomst.
Welgeteld 1 keer hebben we gevloekt. Een paar keer hebben we gedacht “nu zou een wagen wel gemakkelijk zijn” maar uiteindelijk hebben we die tweede wagen nooit meer gemist.
Van bij het begin hadden we nochtans een alternatief voorzien en ons beiden ingeschreven bij Cambio maar de keren dat we deze formule wilden gebruiken was de wagen op wandelafstand niet beschikbaar of had hij een probleem en moesten we ergens naar toe fietsen om daar de wagen te nemen.
Ondertussen hebben we dat abonnement opgezegd.
Lente en zomer doe ik meermaals per maand woon-werkverkeer Antwerpen – Brussel (en terug). De rest ga ik met de trein. Mijn vrouw fietst zo goed als elke dag naar de dokterspraktijk, ook voor de meeste huisbezoeken laat ze haar wielen draaien. De kinderen nemen elke dag de fiets en ondertussen af en toe het skateboard
We zijn beiden blij dat we van transportmiddel wisselden. Eens draaien we rustig rond, dan weer trappen we flink door. Het hoort er bij.
We toeren ondertussen rond in een peloton met vele volgers. Elke dag worden we voorbijgefietst, allen op weg naar het zelfde doel.
1 ding moeten fietsers onder elkaar nog leren 🙂 Eens lief knikken op het moment dat we als tegenliggers kruisen.
Die glimlach zou de rit nog veel mooier maken