Gedichten
Brandstof
Toen ging ineens het licht uit, omtrek pikzwart
Wanhopig zoeken, in de bovenkamer verward
Eenzaam speuren, hoe is die vlam gedoofd?
Energie opgestapt, machteloos en beroofd
Even huilen, dan weer op weg naar het werk
Nabije toekomst vermijden, diepdonker tijdperk
Tragedie binnenshuis, onzichtbaar leeggelopen
Weinig begrip in de buurt, perfectie bekopen
Ingesloten, verstrengeld in eigen netwerkdraden
Nood aan onthaasting, tijd maken om op te laden
Tandje bijsteken, de gulzige mond zit al overvol
Ineengezakt, gegeneerd, op zoek naar een katrol
Geloven in beterschap, nog een heel eind te gaan
Elke stap doet pijn, rustig ademhalen, niet stille staan
Leven is aandacht geven aan je eigen mechaniek
Frisse fundamenten, blijf ver van het automatiek
Boomkwekerij
Eeuwenoud, geworteld in de schoot van natuur
Een krachtig symbool, verankerd en puur
Navigator, een waaiend kompas altijd dichtbij
Eenvoudige uitkijk, veel vogels kwetterend blij
Netwerk van kabels, diep in de grond afgegeven
Twijgen met takken vergroeid en verweven
Wind blaast insecten huiswaarts tot aan de horizon
In elke bladrand gekarteld, een fotosynthese plafon
Netjes aangelegde lanen, losgelaten in het woud
Trots de grond ingenageld, vol rimpels, zo oud
Illegale schimmels naar dat stoere lijf gevlucht
Gepatenteerd in verversing van bezoedelde lucht
Esthetisch, ettelijke jaren landschap aan ’t versieren
Langs de spataders kriebelen onvermoeibare mieren.
Fascinerend, die legale toevluchtsoord voor dieren
Muurbloem
Tentoongesteld op een ijskoude muur
Wondermooi, vaak lijflijke architectuur
Ingekaderd, altijd beeldschoon opgemaakt
Nietszeggend pronken, door gebouwen bewaakt
Trendy marketing product, helse talentenjacht
Ideale maten, veel wijzigingen aangebracht
Gelukkig en stralend voor een breed publiek
Enge achtergrond, dé vaste verkooptechniek
Lichaam uitgebuit om top-deals te bereiken
Fraaie gevel, waar ik graag eens door wil kijken
Gehavend
Nagenoeg geen kans gekregen, diep donker gestrand
Een gat in de boeg, een kapotgescheurde wand
Gasbellen, de enige overlevenden die ’t oppervlak bereiken
Eenzaam stervend, nog voor ze daglicht kunnen kijken
Natuur toont zijn macht, terwijl het wrak ondergaat
Troostende vissen, treurige tranen op ’t gelaat
Intiem vergroeid met de bodem, versiert door het koraal
Enge bewoners, duistere stilte, een weinig kabaal
Nooit meer vertrekken, de thuishaven binnen gevaren
Ellendig volgelopen, op weg naar eeuwig bewaren
Leven verandert, op nieuwe vrienden klinken
Fantastisch, als je alles voldoende laat bezinken
Opsporing
Aan het perron staan heel wat mensen te wachten
Censuur in het brein, veel geheime gedachten
Hulpeloze gezichten, gevangen in hun eigen binnenkant
Triestige blikken zoekend naar een gastvrij buitenland
In menig wagon hangt kille stilte, waarheid zit verscholen
Een stralend warm gevoel blijft tussen rugzakken dolen
Neergestreken in een boek, pratend met de conducteur
Een voorhoofd vol dromen, ver van dagdagelijkse sleur
Landschap verdwijnt, iedereen wordt ingelicht
Felverlichte gangen, de volgende stad is al in zicht