Gedichten
Nobel prijs
De Nobelprijs van vriendschap werd nog nooit uitgereikt
Redders in nood, steeds op tijd, nog voor een vriend bezwijkt
Immense nominatie, verdienstelijkste van deze planeet
Emotioneel geladen, glimlachen, voortdurend gereed
Altijd vriendelijk, attent en aanwezig heel ’t jaar rond.
Cultureel geladen, leuke spinsels houden je gezond
Hulde aan iemand die deze wrede wereld kan bevrijden
Toekomst verzekerd, eindeloos tot het einde der tijden
Gestationeerd
Treinen, iedereen zit zwijgend rond te kijken
Wachtende woorden, alle oogcontact ontwijken
Eindeloze stiltes, verstoord door ’t oude tuig
Een windje door ’t raam, gordijnen doen ruig
Af en toe een fronsend voorhoofd, zin om te vertellen
Camouflage aangetrokken, schrik om me aan te stellen
Het verhaal eindigt in de coulissen, net nadat het begon
Tragisch, zonder daglicht, aankomst op het perron
Kampvuur
Knetterend hout, vriendenverhalen
Ambachtelijk in vlammen verdwalen
Mensen knus kletsend dicht bij elkaar
Pratende hartstocht, wind door het haar
Vurig verlangen, werkweek opgebrand
Uitgelaten lach, ontspannend amusant
Urenlang, tot ijskou z’n rillingen stuurt
Rustig doven, ’t laatste vlammetje afgevuurd…
Waardering
Waar is mens gebleven in zijn levensverhaal?
Angstig op zoek naar hebzucht, naar materiaal
Afsnauwen en roepen, tot cijfers verschijnen
Ronddwalen om in een hoop leegte te verdwijnen
Drank verdringt stress, het hoofd loopt leeg
Emotionele doodstraf, koekje van eigen deeg
Ren de andere kant op, relax en waardeer
Inspanningen lonen, veel minder voor meer
Nagenieten van de ontelbare puntjes kippenvel
Gemeende uitspraken, een menselijk eerherstel
Zonnebloem
Een tuin vol bloemen, kijkend naar invallend licht
Elke dag de zon volgen tot deze wegzakt, uit hun zicht
Nieuwsgierig staren, het hele veld dezelfde richting uit
Allen genieten ze van de warmte op hun huid
Comfortabele kleedjes wapperend in de wind
Heerlijk lachend, altijd goed gezind
Tournesol, door de hele wereld bemind