Leven-Vriendschap-Liefde

Gestationeerd

Treinen, iedereen zit zwijgend rond te kijken
Wachtende woorden, alle oogcontact ontwijkenTrein
Eindeloze stiltes, verstoord door het oude tuig
Een windje door ’t raam, gordijnen doen weer ruig

Af en toe een fronsend voorhoofd, zin om te vertellen
Camouflage aangetrokken, schrik om zich aan te stellen
Het verhaal eindigt in de coulissen, net nadat het begon
Tragisch, zonder daglicht, de aankomst op het perron

Wat vind je van deze tekst?
Share

Geef een reactie