Vijf voor twaalf, alles wordt stil
Ingekrompen ozonlaag, buiten veel te kil
Jagend gat dat alsmaar breder wordt
Fijngemalen deeltjes, leven ingestort
Echo’s schreeuwen naar definitieve stop
Niemand die omkijkt, van regen in de drop
Tijd tikt weg, iedereen blijft blind
Woorden verdwijnen in woeste Noorderwind
Immense filter neigt roemloos te verdwijnen
Norse bevingen, onze kansen verkleinen
Tochtgaten, enkel creatie van giftig stof
Iedereen is schuldig, velen doen alsof
Geloven in nieuwe kansen, aarde verluchten
Trek aan de alarmbel, blijf niet ontvluchten
Weg met dat egoïsme, adem de natuur
Eer wat nog rest, vorm nieuw zelfbestuur
Elke tel is belangrijk in de laatste uur