Als ik aan de naam Bart De Pauw denk, dan begin ik al 30 jaar spontaan te glimlachen. Hij doet iets met een mens. Hij brengt humor in ons leven. Hij laat ons de misérie vergeten die achter de hoek ligt, hij zorgt voor ontspanning. Hij heeft al zoveel mooie dingen gemaakt. Dingen des levens, beelden waarvan jij en ik gelukkiger worden.
Series vol spanning waarbij we onze duimen en vingers aflikken.
Laat ons dit niet vergeten, voor de media hem en zijn hele familie aan de schandpaal zet.
Laat a.u.b. die beelden het netvlies niet verlaten.
Hij en zijn team zijn toppers.
Dankzij de loop naar de maan, waarvan hij peter was en ik bedenker, heb ik hem een stukje beter mogen leren kennen. De man die ik achter de schermen zag, was nog veel beter. Iemand met een gouden hart. Menselijker dan wie ook. Bart is een fantastisch, warm mens en vooraleer hier misverstanden rond verstaan worden – het is figuurlijk.
Toen ik bij hem op bezoek mocht, kreeg ik meteen een welgemeende welkom.
Het pand van Koekentroef straalde gezelligheid uit. Een plaats voor en door mensen.
Ik ga niet oordelen noch veroordelen, er zullen wel dingen gebeurd zijn, maar iemand stante pede ontslaan omdat hij (vooralsnog onbepaald) grensoverschrijdend gedrag heeft gepleegd, dat verdient niemand. Hij werd al berecht voor zijn (on)schuld is bewezen
Zijn straf is nu al buiten proportie en veel te groot.
Vrt is een communicatie bedrijf. Het moet beter weten.
Sommige gesprekken los je beter op achter gesloten deuren, ver weg van het scherm, als mens.
Niet in de media…
Ik denk nu vooral aan Ines, zijn kinderen in school, de sportclub of gewoon op straat.
Zijn wat sms’en de moeite om een hele familie uit te roeien?
Ik hoop nog steeds dat dit een misplaatste stunt is, dat men mij morgen wakker schudt en zegt dat ik vannacht nogal hard gewoeld heb.
In alle geval #iksteunBart en zijn familie