Drie triestige maanden, herfst is het land ingewaaid
Ruige regen door de takken, bladeren weggemaaid
In de goot liggen lijken, ongelukkig neergekomen
Ellendig naar beneden getuimeld, het leven ontnomen.
Eervol doodgevallen, platgewalst en opengereten
Naamloos achtergelaten, tot de nerven opgegeten
Troosteloze blikken, binnenkort door de winter bedekt 
Wit-kleurig ingepakt totdat de zon haar stralen strekt
In het gras, op straat, vastgekleefd op weg naar de riool
Nergens anders zoveel zwaargewonden op de dool
T‘ wordt buiten heel snel donker, ongezellig koud en kil
Iedereen zit achter zijn muren, op vele plaatsen is het stil
Groen wordt geel oranje en zelfs donkerrood
Nazomer ging al tijdje slapen, maar nog helemaal niet dood
Elke boomsoort deelt zijn vruchten die net zijn afgekraakt
Gras stopt met groeien, tot de lente opnieuw ontwaakt
Een kleurrijke periode, overschilderd door zwart-wit
Neergestreken bij de open-haard, gesprekken nooit verhit.