Het ging te snel, ineens werd je elders gedropt
En ik heb je zelfs geen knuffel meer kunnen geven
Toch ben ik blij dat de pijn en ‘t afzien is gestopt
Ook al zag ik je hier enorm graag verder leven
We schonken elkaar 20 jaar geleden
Een ongeziene vriendschap vol genieten
Wat we ook uitspookten of deden
We lieten ons met levenslust overgieten
Ik was toen bang om je te verlieze
Je glimlachte, dat zal er niet van komen
Elke herinnering brengt een surprise
We blijven gewoon verder dromen
We kleurden het leven voor elkaar
Jij gaf me een pak zelfvertrouwen mee
Onze wegen kruisten niet par hazard
We lachten, we filosofeerden graag alletwee
Blij dat we geheimen konden delen
Straffe stoten vertellen
We konden samen wonden helen
En moeilijke vragen stellen
Met een paar woorden
Konden we hemel en aarde verzetten
We leefden niet zoals het hoorde
Hadden niemand om op ons te letten
De wereld is mooi, … wij weten dat
We zeiden het vroeger vaker tegen mekaar.
Elke dag, elk seizoen, iets schoon op ons pad
Ook al leefde ik ondertussen hier en jij daar
We hebben blindelings ons hart
aan elkaar toevertrouwd
Grenzeloos en toch heel apart
Een mooi verhaal opgebouwd
Twee vrienden op weg naar de top
Een uitzicht, we wilden groeien
Soms eens bergaf, ma veel liever bergop
Waar mooie bloemen konden bloeien
Je hebt me energie gegeven
Toen ik jong was en het niet zag zitte
Lief tegen me gepraat, gebleven
Terwijl de buitenwereld verhitte
Ik probeerde ook voor jou
De stappen te zetten die je nodig had
Ik laat je nooit meer in de kou
En toon je later wel dat schoonste bospad
Beloof dat we elkaar nooit meer verlaten
Je mag m’n herinneringen blijven plagen
Lach maar eens hard, en blijf verder praten
Tot ik hier wandel in m’n laatste dagen.
Maatje, je bent een fantastisch mens
©StevenTerlaeken (ook maatje)