Gedichten
Verzinnen
Vetgedrukt, met heel veel zorg neergeschreven
Ingeboezemd, eigenhandig, de dingen des leven
Jong geleerd, oud gedaan, alles willen meemaken
Fascinerend, hoopvol op de bestemming geraken
Elk neergekrabbeld woord is bijzonder uitgebreid
Naslagwerk van gisteren, vertrouwd met zijn tijd
Taal brengt ons op de plek waar we willen komen
Wijsheid stippelt weg uit naar onze wildste dromen
Innerlijke kracht laat ons rijkelijk bezinnen
Nieuwsgierig, op van goesting, elkaar beminnen
Talenten, hoofdletters, de schrijvers van een verhaal
Ingesproken door die stem, soms lief, soms heel brutaal
Gemotiveerd verlangen, de dagen vliegen voorbij
Toekomstperspectieven wachten in een lange rij
Inzet geeft kracht en hoop, de wil om te schrijven
Evenwichtig, niemand hoeft tussen lijnen te blijven
Neerpennen, letters die langzaam verder drijven
Praat!
Vaak hebben mensen zin om te praten, toch wordt er gezwegen
Inspiratie verdwaalt in ’t achterhoofd, het kan niet bewegen
Ernstige rimpels, hoofdstuk met barrières die toekomst ondermijnen
Rechtvaardigheid met weinig kansen, eigen zinnen verdwijnen.
Eindeloos slecht gestapelde letters, een onoverzichtelijke boel
Nagenoeg geen rust in de kamer die ooit gevuld was met gevoel
Troosteloze tranen, op zoek naar verdamping, zijn ernstig gewond
Wegglijdend over bebloede wangen, gesneuveld op harde ondergrond
Interne discussies, wastrommel waar woorden worden schoongespoeld.
Nauwelijks klanken die het opzet bereiken waarvoor ze zijn bedoeld
Tong wordt omgedraaid, hersenkronkels verward en in de knoop
In het brein vechten geluiden, een sterke start mist z‘n levensloop
Gezond gemoed kan pas rusten als het z’n hele zegje mag doen
Tragische verhalen worden thrillers, elke nacht een pijnlijk visioen
Inhaalleer opnieuw de uitgesloten letters, breng het leven in kaart
Emotionele eerlijkheid is vaak zorgeloos en zoveel meer waard
Negeer de stem die creativiteit bedwelmd en het brein bedaard
Doelloos
Doodgebloed, leeggeroofd, de strijd opgegeven
Roestig, afgeleefd met weinig tekenen van leven
In de week huizen hier krakers, netjes in het illegale.
Een verlaten dorpje aan de Schelde, de dampende centrale
Esthetisch afgesloten, omgeven door een uitbreidende haven
Nieuwsgierige zondagsrijders, verleden bijna ingegraven
Trotse cartoons, tekeningen in de gevels gemetst
Woede, onbegrip, in stilte naast littekens van protest
Ingestorte rijkdom, familiale drama’s, wie draagt hier de schuld
Nooit nog een postbode, die met goed nieuws de bussen vult
Tragedies vervallen, dichtgetimmerde woningen in de straat
Inwoners vluchten, uitzicht op stroom, geen ruggengraat
Geen scherven van geluk, dromen door ’t dakraam gevlucht
Teleurgesteld gestopt, tussen dampende wolken in de lucht
Integrale moord op een dorp dat vele zeeschepen zag passeren
Een slagboom houdt de wacht, onmogelijk om weer te keren
Niemand weet vanaf wanneer die haven hier gaat functioneren
Buren
T hart, ziel en verstand, ’t zijn eeuwige buren
Wellicht nooit vrienden, veel te dikke muren
Ensemble met een mensenleven in de hand
Essentiële stukken voor de gemoedstoestand
Energie teveel bij elk samenwerkingsakkoord
Nadenken, hopen dat er niet te veel ontspoort
Tevredenheid en hartstocht, zo opgewonden
Weglopen, onverstandig uitmonden
Ingepakte rode draden, met passie gevuld
Notities uitpakken, gedachten vol ongeduld
Tedere waarden, een emotioneel gevoel
Ingebakken wijsheid, efficiënt naar zijn doel
Glimlachend op weg naar elk kippenvel moment
Toekomst plannen, de denkwereld content.
Impulsief en ongeremd, altijd liefde delen
Extravert, afgelegen, vaak de wonden te helen
Normen en waarden, sprekende boekdelen
Eenvoud
Eenvoud… weinig westerling die hiervan nog de betekenis kent
Echtheid, pure passie misnoegend bij de mensen weggerend
Natuur projecteert z’n beelden op ’t nabijgelegen wolkendek
Een onbetaalbaar schouwspel, aan schoonheid geen gebrek
Nevel slentert geruisloos door de velden, ’t landschap geniet
Tussen boomtakjes wordt gefluisterd, merel zingt z’n lied
Weergaloos veel gratis klanken, onophoudelijk aardig muzikaal
In de tuin zoemen gerustgestelde insecten, elk in eigen taal
Niks is mooier dan de stilte die tijd maakt om te praten
Traag vooruitblikt, op wat mensen morgen kunnen laten
Imponerend hoe de zon geluidloos haar stralen verdeeld
Gelukkig zijn is simpel, ’t brengt ons leven buiten beeld
Talloos veel natuurgeschenken, helaas te weinig opgenomen
Intens genieten zonder kosten, heerlijk verder blijven dromen
Elke ochtend schenkt onvoorspelbaar nieuw talent aan de dag
Nauwelijks uit bed en de eerste glimlach kan al aan de slag…