Gedichten
Dichtbij
T’ is met jou dat ik wil leven, al m’n tijd wil delen
In goede en kwade dagen, van ontspannen tot vervelen
Een huis met grote ramen, naar de bloementuin kijken
Niet bang voor daarbuiten, voor je schoonheid bezwijken
Thuis komen, beseffen dat jij altijd om me zal geven
In jouw ogen straalt gastvrijheid, onze liefde blijft leven
Elke kamer hangt vol vriendschap, die welkom op de deur
Niets dat zo belangrijk is, jij geeft mijn leven kleur
Ontslagen
Niemand is onmisbaar, vervanger snel gevonden
Egocentrisme, gekwetsten, heel wat zwaargewonden
Geen mens verdient een abrupt afscheid in mineur
Een woordje waardering, hoop, dat beetje meer kleur
Nietszeggend worden harde woorden uitgesproken
Twee wegen uit elkaar, richtingwijzers afgebroken
In seconden ontploft verleden, toekomst rood-zwart
Erg diep gekerfde groeven, door ’t menselijke hart
Nuanceer misstappen, gun mensen een nieuwe start
Snelweg
Af en toe stilstaan, leven vliegt voorbij
Comfortabel genieten in het dorpje daar opzij
Haastig de afrit nemen, Elke ademteug versnelt
Tegenliggers razen verder, altijd meer geweld
Tevreden, met open raam en gezonde lucht
In ’t veld springen, na die hellelange vlucht
Ervandoor, weg naar de stilte van het woud
Nieuw landschap, de geur van levend hout
Zintuigen
Zintuigen, de werkelijkheid waargenomen
Enkele richting, niet meer kunnen dromen
Voelen, nieuwe doelen tastbaar maken
Een zicht op oneindig, bijzonder ver geraken
Nieuwsgierig proeven, die felbegeerde smaak
Toekijken, horen naar sprankelende spraak
Intieme plekken uitstekende prikkels geven
Een reukkanaal vol geuren, jezelf blootgegeven
Natuur verdeelt zijn troeven, jij kan ze beleven !
Onzinnig
Zonder woorden, verstijft adem tot een ijzige laag
Een spiegelglad oppervlak, ongeordend en vaag
Stilte heerst in een wereld die zinvol is gevuld
Thuis gaat licht uit, geen passie meer, geen geduld
In ’t donker kan je hoogtes noch laagtes herkennen
Eigenaardige schimmen, om weg van te rennen
Nodeloze gedachten, denk vaker aan verwennen