Gedichten
Weldoener
Zeldzaam, mensen die nog eens vriendelijk knikken
Een kleine moeite, dat het hart doet sneller tikken
Vrolijkheid verdreven uit het hedendaags bestaan
Ernstige blikken, egotrippers loop naar de maan
Niemand staat nog stil bij een glimlach die passeert
T‘ moet allemaal snel gaan, er wordt weinig gewaardeerd
Iedereen op z’n eiland, beminnen lijkt wel weggespoeld
Eigenzinnig, zand in de ogen, de stranden omgewoeld
Nergens wuivende palmen, het gebied vacuüm getrokken
Naarstig zoekend, voor de fel gegeerde plaatsen knokken
Eventjes stilstaan, opgewekt blij kijken in het rond
Genieten, met ’t hoofd in de wolken en open mond
Echte leven loopt door de straten, aardig en vrij
Nieuwe mensen leren kennen, kijk eens vaker opzij !
Herfstig
Zonde dat het licht opnieuw sneller dooft
Eerzuchtige wolken, van het blauwe beroofd
Stralen raken veel moeilijker tot beneden
Tranen komen de gezichtsgoot afgegleden
Iedereen duwt z’n wolkje mist vooruit
Eindeloos veel rook, de warmte uitgebuit
Nagenoeg geen mini’s meer op straat
Nergens nog schaduw, de herfstregen praat
Eigenzinnige zon vertrekt langzaam naar ’t zuiden
Genadeloze weerkaarten, wegstervende zomergeluiden
Een kleurenpalet vol bladeren, de blazende wind
Nacht verdonkert, mensen minder goed gezind
Ontaarding
Vervuiling, verkwisting, onze wegen vol gestrooid
In de lucht hangt zure regen die tranen naar beneden gooit
Jankende getijden geven aan dat ’t niet meer verder kan
Fabrieken met stinkende schouwen, ’t milieu baalt ervan
Teruglopende polen, rampzalig veel overstromingsgevaar
In de zeeën krult het woeste water richting evenaar
Egoïstische beslissingen, hier gaat de wereld aan kapot
Nauwelijks nog ademruimte, verdreven uit z’n eigen lot
Naïevelingen met veel te veel macht, vergiftigen het land
Eigenzinnig en onterecht, wijzend naar de andere kant
Gevaarlijke spelletjes die uitmonden in ellendige rampen
Excuses zijn te laat gekomen, gezonde lucht is aan ’t verdampen
Nagenoeg geen oplossingen meer, klimaat dreigt te verkrampen
Ringweg
Voor het leven geringd, de cirkel is rond
Een uitgekomen droom, een innig verbond
Een verzilverde verzameling van liefde en leed
Rood met passie, op weg naar compleet
Tientallen vlinders bonken tegen de wand
Intens genieten, voelbaar tot buiten de rand
Een gemeende knuffel, een onbesproken zoen
Nachtelijke vrijheden, in trance alles overdoen
Nestwarmte, tegen de drukte van de tijd
Ernstig werken verdringt het jeugdig jolijt
Gelukkig samen, tot iemand de wereld verlaat
Eindeloos genieten met de allerbeste maat
Nadrukkelijk leven, tot onze ring in aarde vergaat
Maatje (+ 11/09/2023) Slaap zacht.
Het ging te snel, ineens werd je elders gedropt
En ik heb je zelfs geen knuffel meer kunnen geven
Toch ben ik blij dat de pijn en ‘t afzien is gestopt
Ook al zag ik je hier enorm graag verder leven
We schonken elkaar 20 jaar geleden
Een ongeziene vriendschap vol genieten
Wat we ook uitspookten of deden
We lieten ons met levenslust overgieten
Ik was toen bang om je te verlieze
Je glimlachte, dat zal er niet van komen
Elke herinnering brengt een surprise
We blijven gewoon verder dromen
We kleurden het leven voor elkaar
Jij gaf me een pak zelfvertrouwen mee
Onze wegen kruisten niet par hazard
We lachten, we filosofeerden graag alletwee
Blij dat we geheimen konden delen
Straffe stoten vertellen
We konden samen wonden helen
En moeilijke vragen stellen
Met een paar woorden
Konden we hemel en aarde verzetten
We leefden niet zoals het hoorde
Hadden niemand om op ons te letten
De wereld is mooi, … wij weten dat
We zeiden het vroeger vaker tegen mekaar.
Elke dag, elk seizoen, iets schoon op ons pad
Ook al leefde ik ondertussen hier en jij daar
We hebben blindelings ons hart
aan elkaar toevertrouwd
Grenzeloos en toch heel apart
Een mooi verhaal opgebouwd
Twee vrienden op weg naar de top
Een uitzicht, we wilden groeien
Soms eens bergaf, ma veel liever bergop
Waar mooie bloemen konden bloeien
Je hebt me energie gegeven
Toen ik jong was en het niet zag zitte
Lief tegen me gepraat, gebleven
Terwijl de buitenwereld verhitte
Ik probeerde ook voor jou
De stappen te zetten die je nodig had
Ik laat je nooit meer in de kou
En toon je later wel dat schoonste bospad
Beloof dat we elkaar nooit meer verlaten
Je mag m’n herinneringen blijven plagen
Lach maar eens hard, en blijf verder praten
Tot ik hier wandel in m’n laatste dagen.
Maatje, je bent een fantastisch mens
©StevenTerlaeken (ook maatje)