Zonder woorden verstijft adem tot een ijzige laag
Een spiegelglad oppervlak, ongeordend en vaag
Stilte heerst in een wereld die zinvol lijkt te zijn gevuld
Thuis gaat het licht uit, geen passie meer, geen geduld
In ’t donker kan je hoogtes noch laagtes herkennen
Eigenaardige schimmen, om weg van te rennen
Nodeloze gedachten, denk vaker aan verwennen