Gedichten
Nevelachtig
Elegant mistgordijn, onzichtbaar zacht
Even in de wolken, verspreidde overmacht
Netjes over ’t hele landschap uitgestrooid
Tegen boomtoppen pratend, nu aarde ontdooit
In druppels landen, op sompige ondergrond
Elk organisme opent z’n hebberig grote mond
Natuur op z’n best in die mooie ochtendstond
Rijmloze Herfst
Dansende wind fluistert tegen z’n vrienden
Elke dag laat de zon zich wat sneller verslinden
Roodgekleurde horizon zakt langzaam in het land
Treuzelend de bruine aarde in, zachtjes opgebrand
In dit seizoen wordt regen en kou ingeblazen
Groene planten verdwijnen, bloemen belanden in vazen
Naamloze paddenstoelen, vele sporen op de kille grond
Eensgezind alles opgeruimd, in de aardse mond
Gasten vliegen naar het zuiden, naar betere oorden
Excentriek trimester, op weg naar ’t hoge noorden
Natte dagen, mooie kleuren, poëtische woorden
Speeltijd
Nagenoeg zorgeloos, dat kinderhoofd
Elke dag opnieuw, keimoe en uitgedoofd
Geconcentreerd spelen, boordevol creativiteit
Eindeloos lang, nog geen benul van de tijd
Nadenken, uitproberen, steeds geïnteresseerd
Evenwicht zoeken, te weinig georganiseerd
Nieuwsgierig, alles kindvriendelijk ontleden
Theaterstukjes, zich in opperheld verkleden
Werelddelen ontdekken, op zoek naar grenzen
Indrukwekkende afstanden voor zo’n kleine mensen
Nonchalant, overal ligt kleding rondgestrooid
Textiel verstrengeld, sokken toegeplooid
Ideeën genoeg, menige fantasieën losgemaakt
Glans heldere visie, door menig beelden geraakt
Nietszeggend wordt alles op geconsumeerd
Eenvoud verdwenen, de computer primeert
Geruisloos, zo weinig speelgoed versleten
Eenzaam groot geworden, het contact vergeten
Nerveus tokkelen, door het scherm bezeten
Overloop
Aarde zwerft rond, wereld draait vierkant
Chaos, nauwelijks nog leiders met verstand
Haast en hebzucht, equipage vergaren
Terrorisme, afbraak, werk van barbaren
Egoïsme verdeelt ’t land in kleine stukken
Niemand die zich nog durft uit te drukken
Tegen valavond leven we in de grijze zone
Weggelopen, verwijderd van al dat doodgewone
Iedereen wil perfectie, z’n angsten overwinnen
Niemand die nog stilte durft beminnen
Talloze regels en wetten, boetes gekend
In vakjes gegoten, de staatskas verwend
Gevoelloos geworden voor alle kleine dingen
Niemand die nog omhoog durft te springen
Eerlijkheid kaalgevreten en op de vlucht
Gastvrijheid opgesloten, luid gezucht
Eenvoud uitgestorven, alles opgehoopt
Niemand die nog vrolijk over ’t straat loopt
Aanpakken
Zin hebben in het leven, onvoorwaardelijk genieten
Evenwicht zoeken, haarfijn afgestelde sprieten
Verrassende ontdekking van kakelverse dingen
Eensgezinde glimlach, onuitwisbare herinneringen
Nippen van de wereld, intens proeven van geluk
Eenvoud smaken, op zoek naar ’t volgend puzzelstuk
Nachtrust brengt dromen dichter naar het heden
Toegankelijke beelden, mooi ingekleurd verleden
Welwillend, ontspannen, steeds op weg naar rust
Ieder op z’n eigen tempo, haalbaar en doelbewust
Negeer materiële hebzucht, de valkuilen van morgen
Trappen van vergelijking, de aarde gevuld met zorgen
In jezelf geloven, vertrouw, durven hopen en ontdekken
Gelukkig zijn tikt veel gezonder, weinig weke plekken
Neem tijd om te aanvaarden, ga dan pas verder reizen
Elke stap laat sporen na, niemand hoeft zich te bewijzen
Geven om elkaar, zo deugddoend zonder meer
Een etmaal brengt heel mooie dingen, relativeer
Niemand weet waar het zal eindigen, dus accepteer